Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥΛΗ...!!!

Το μεταφέρω όπως είναι, απο την ιστοσελίδα του supersport fm.
Ιδού, λοιπόν, την έβγαλε τη φανέλα


13/7/2010 3:56:00 μμ.

Ο φίλος που πάσχιζε απεγνωσμένα χθες να θυμηθεί έστω ένα σύνθημα της «πράσινης» εξέδρας υπέρ του Βασίλη Σπανούλη άγγιξε, άθελα ή ηθελημένα, τον τύπον των ήλων -ή, μάλλον, το σημάδι ενός από τα καρφιά της αποκαθήλωσης. Στο τέλος της περιόδου 2008-09, ο Σπανούλης πίστευε ότι ήταν το «άλφα» αυτής της ομάδας, αφού την οδήγησε στην τριπλή στέψη, σαρώνοντας τα βραβεία του MVP στην Ευρωλίγκα και στο ελληνικό πρωτάθλημα.


Του Νίκου Παπαδογιάννη

Οι μήνες που ακολούθησαν εξανέμισαν αυτό το συναίσθημα. Μετά το καλοκαίρι του 2009 ο κορυφαίος της προηγούμενης περιόδου δεν εισέπραξε παρά ελάχιστα πράγματα από την ομάδα που υπηρετούσε. Ουδέποτε τον πλησίασε η διοίκηση για μια προκαταρκτική συζήτηση σχετική με το συμβόλαιο που έληγε. Ουδέποτε τραγούδησε το όνομά του η εξέδρα, η ίδια που αποθέωνε μέχρι και τον λαθρεπιβάτη φέτος Σάρας. Εάν το δεύτερο επιχείρημα ακούγεται παιδιάστικο, χρήσιμο είναι να θυμόμαστε ότι οι αθλητές σκέφτονται συχνά σαν μικρά παιδιά...

Η στάση των Γιαννακόπουλων ερέθισε τον εγωισμό του Σπανούλη πολύ περισσότερο απ' ό,τι η αντίστοιχη της κερκίδας. Αλλωστε, ο οπαδός δεν κρατάει στα χέρια του μπλοκ επιταγών. Ούτε είναι αφελής ο Σπανούλης για να πιστεύει ότι οι «κόκκινοι» φανατικοί της νέας του ομάδας είναι διαφορετική πάστα από τους «πράσινους». Ηταν η διοίκηση αυτή που τον έσπρωξε προς την πόρτα.
Το πρώτο -και πιο κραυγαλέο- αυτογκόλ ήταν η εισβολή του υιού Δημήτρη στα αποδυτήρια ύστερα από μια απολύτως φυσιολογική ήττα από την Μπαρτσελόνα, το ασυγχώρητο πρωτοσέλιδο που κόσμησε τη δική του εφημερίδα («Βγάλτε τις φανέλες») και η παντελής έλλειψη »συγγνώμης» προς τους παίκτες τις μέρες που ακολούθησαν. Iδού, λοιπόν, την έβγαλε ο Σπανούλης τη φανέλα.

Το δεύτερο αυτογκόλ ήταν η μάλλον αλαζονική συμπεριφορά της διοίκησης στην πορεία του παζαρέματος: «Αυτά προσφέρουμε και σε όποιον αρέσουν». Στο μυαλό του πεισματάρη Θεσσαλού αυτό ισοδυναμούσε με «φύγε». «Δεν σε θέλουμε. Το μοναστήρι να 'ν' καλά». Οταν οι απειλές των αφιονισμένων φανατικών έπεσαν έμμεσα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ο Παναθηναϊκός έχασε το παιχνίδι αμετάκλητα.

Ο Σπανούλης ζήτησε ένα «ντιλ» που στα μάτια του θα ήταν αντάξιο της προσφοράς του και θα τον αναδείκνυε σε πρώτο βιολί της ομάδας, έστω εξ ημισείας με το Διαμαντίδη. Γιαννακόπουλοι και Ομπράντοβιτς έριξαν πάγο στο σχετικό αίτημα.

Οι Αγγελόπουλοι, όμως, έδωσαν μια απάντηση που ισοδυναμεί με «ναι». Εσπασαν τον κουμπαρά και του πρόσφεραν ένα συμβόλαιο συγκρίσιμο με εκείνο του Παπαλουκά, απίστευτα γενναιόδωρο και πάντως ασύμβατο με τα οικονομικά δεδομένα της εποχής. Ο Παναθηναϊκός είχε άφθονο χρόνο για να προχωρήσει σε ρελάνς, αλλά ένιψε τας χείρας του.

Για τους Αγγελόπουλους αυτή ήταν η πρώτη πραγματική νίκη τους επί του Παναθηναϊκού, ένας κολοσσιαίος ρούμπος με πολλαπλή αξία. Για τον ίδιο τον Βασίλη Σπανούλη η μετεγγραφή είναι ένα παράτολμο βήμα, αφού τον τοποθετεί στο μάτι του κυκλώνα και μετατρέπει κάθε ντέρμπι σε δοκιμασία, κάθε αγωνιστική δοκιμασία σε ντέρμπι με ποικίλους αντιπάλους. Το μίσος που χωρίζει τα δύο στρατόπεδα δεν πρόκειται δυστυχώς να νικηθεί, όσοι Σπανούληδες κι αν αλλάξουν πλευρά. Θα χρειαστεί πολλά κιλά βουλοκέρι ο «Μπίλι» για να κλείσει τα αυτιά του όταν επιστρέψει ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ.

ΠΗΓΗ: sportfm